Το εργένικο στυλ το φαντάζεται κάποιος όπως στις κινηματογραφικές ταινίες και ο εργένης στην πραγματικότητα είναι ένας άνθρωπος με γούστο και καλαισθησία, που του αρέσει το όμορφο, το ωραίο και πρακτικό, όπως άλλωστε και σ’ όλο τον κόσμο. Ο εργένης επιλέγει να ζει μόνος, είτε λόγω της δουλειάς του, είτε προσωρινά μέχρι να δεσμευτεί.
Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν έχει απαιτήσεις όσον αφορά τον προσωπικό του χώρο. Άντρες ή γυναίκες, ζουν άνετα, σε χώρους που τους εκφράζουν και τους εξυπηρετούν, σε χώρους στιλάτους, μοντέρνους και ευχάριστους, που τους βοηθούν να χαλαρώσουν στις ελεύθερες τους ώρες και να νιώθουν τη ζεστασιά του δικού τους σπιτιού.
Πως πρέπει λοιπόν να είναι ένας εργένικος χώρος; Ποιες είναι οι ιδιαιτερότητες και ποιες οι διαφορές του από κάποιο συνηθισμένο διαμέρισμα; Υπάρχει κάποια συνταγή που μπορούμε ν’ ακολουθήσουμε για να φτιάξουμε το «τέλειο εργένικο σπίτι»; Οι λύσεις είναι βέβαια πολλές, όπως πολλά είναι και τα γούστα των ανθρώπων.
Σε γενικές γραμμές, το εργένικο διαμέρισμα πρέπει να είναι ένας ολοκληρωμένος χώρος, με ότι χρειάζεται κάποιος για να νιώθει «σαν στο σπίτι του». Αυτό δεν σημαίνει κατ’ ανάγκην μικροσκοπικούς και άβολους χώρους, παρόλο που τις περισσότερες φορές οι εργένηδες σκόπιμα διαλέγουν μικρούς χώρους, οι οποίοι τους απαλλάσσουν από περιττή δουλειά στο σπίτι. Ένα άτομο δεν χρειάζεται πάρα πολύ χώρο για να ζήσει και πολύ περισσότερο δεν χρειάζεται περιττό χώρο για να φροντίζει.
Μια γκαρσονιέρα ή ένα διαμέρισμα δύο δωματίων καλύπτουν άνετα τις ανάγκες ενός εργένη. Απαραίτητοι χώροι είναι: ο χώρος υποδοχής και διαμονής (καθιστικό), ο χώρος ύπνου (υπνοδωμάτιο), ο χώρος προετοιμασίας φαγητού (κουζίνα) και ο χώρος προσωπικής υγιεινής (μπάνιο). Αυτοί οι χώροι ξεχωριστά ή συνδυασμένοι μεταξύ τους, π.χ. καθιστικού – ύπνου, καθιστικού – φαγητού κ.λ.π., αποτελούν το βασικό σκηνικό της εργένικης ζωής. Βέβαια η επίπλωση του διαμερίσματος είναι μια προσωπική υπόθεση, που έχει να κάνει με το χαρακτήρα και τις συνήθειες του κάθε ατόμου. Σε γενικές γραμμές όμως βασιζόμαστε στον τρόπο ζωής του μέσου εργένη και δίνουμε κάποιες γενικές συμβουλές για πρακτικές λύσεις.
Ας ξεκινήσουμε από το καθιστικό που μπορεί να είναι επιπλωμένο ανάλογα με το προσωπικό γούστο του καθενός, από πολύ μοντέρνο μέχρι πολύ απλό, σοβαρό ή κλασικό, ανάλογα πως ο καθένας νιώθει πιο άνετα. Στο καθιστικό κυριαρχεί η γωνιά ξεκούρασης με έναν άνετο καναπέ, που μπορεί να γίνεται και κρεβάτι, μια ή δύο πολυθρόνες, ένα τραπεζάκι, ένα γραφείο, μια βιβλιοθήκη ή ένας χώρος για τις συλλογές του και φυσικά τα διάφορα μικροέπιπλα για τις ηλεκτρικές συσκευές, κομπιούτερ, κ.λπ.
Το υπνοδωμάτιο μπορεί να είναι ανάλογα με τα γούστα του ιδιοκτήτη από λιτό σε εντελώς απλή γραμμή, (ζεστή ξύλινη για το κρεβάτι, δύο κομοδίνα και μια συρταριέρα), μοντέρνο με χρώματα και γεωμετρικά σχήματα ή ακόμα παλιό και ρομαντικό. Και φθάνοντας στην κουζίνα, βλέπουμε ότι δεν χρειάζεται να είναι και ιδιαίτερα μεγάλη. Ένας εργένης συνήθως δεν τρώει στο σπίτι τα μεσημέρια και το βράδυ τις περισσότερες φορές αρκείται σ’ ένα σνακ ή κάτι απ’ έξω.
Γενικά δεν πρέπει να υπάρχουν περιττά πράγματα και άχρηστοι χώροι. Το κάθε τι πρέπει να έχει τη σημασία του. Σ’ ένα μικρό διαμέρισμα η δημιουργία εντυπώσεων ευρυχωρίας είναι ουσιώδης. Για να φαίνεται ευρύχωρο το διαμέρισμα πρέπει να αποφύγουμε τα σχέδια και τις μπορντούρες στα δάπεδα, τα σκούρα χρώματα στους τοίχους και τα ταβάνια με τα διακοσμητικά και τις μπορντούρες.
Η γενική τάση είναι να εξασφαλιστεί μέσα στις περιορισμένες δυνατότητες του χώρου, τουλάχιστον ένα περιβάλλον φιλικό και άνετο που θα φιλοξενεί τον ιδιοκτήτη του. Το εργένικο διαμέρισμα μπορεί να είναι κάλλιστα ένας όμορφος, περιποιημένος χώρος, με ζωντανά χρώματα, δυναμικές γραμμές και πολλή φαντασία.
